ลักษณะพฤกษศาสตร์ของต้นละหุ่ง

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Ricinus communis L.

ชื่อภาษาอังกฤษ : Castor Bean

ชื่ออื่นๆ : มะโห่ง, มะโห่งหิน, ละหุ่งแดง

ลำต้น : เป็นไม้พุ่ม ลำต้นตั้งตรง ลำต้นแตกกิ่งแขนงน้อย ทรงพุ่มโปร่ง เปราะหักง่าย

ใบ : เป็นใบเดี่ยว รูปฝ่ามือ ปลายแฉกแหลม ขอบใบหยักเป็นฟันเลื่อย ขนาดไม่เท่ากัน ก้านใบ แผ่นใบ เส้นกลางใบจะมีสีแตกต่างกันตามสายพันธุ์

ดอก : ออกเป็นช่อที่ปลายยอด เป็นดอกแยกเพศอยู่ในช่อเดียวกัน ไม่มีกลีบดอก ดอกเพศผู้อยู่ช่วงบน ดอกเพศเมียอยู่ช่วงล่าง

ผล : เป็นผลแห้งทรงรี แตกได้ มี 3 พู รูปไข่ สีเขียว ผิวมีขนคล้ายหนามอ่อนทั้งผล ผลแก่หนามจะแข็งขึ้น

เมล็ด : สีน้ำตาล ทรงรี เนื้อในสีขาว มีกลิ่นหอมเฉพาะตัว

เพาะเมล็ด

- ใบ เป็นยาขับน้ำนม แก้เลือดพิการ แก้ปวดศรีษะ แก้ปวดท้อง ช่วยขับลมในลำไส้ แก้อาการกลี้นปัสสาวะไม่อยู่ ช่วยขับระดูของสตรี แก้ริดสีดวงทวาร รักษาฝี แก้ปวดตามข้อ

- ราก แก้พิษไข้

- น้ำมันจากเมล็ด เป็นยาระบายในเด็ก

- น้ำมันจากเมล็ด ผลืตเป็นน้ำมันหล่อลื่นเครื่องจักร ใช้ทำสบู่ ใช้เป็นอาหารสัตว์ ใช้ทำสีโป๊รถ ใช้เป็นส่วนผสมของยาป้องกัน และกำจัดแมลงศัตรูพืช

- ลำต้น ผลิตกระดาษ

- กากละหุ่ง ใช้เป็นส่วนผสมในอาหารสัตว์ ใช้คลุกผสมกับวัสดุเพาะเห็ดสำหรับเพาะเห็ด ใช้ปุ๋ยหมัก

- เปลือกผล ที่มีสีแดงนำมาย้อมผ้าให้สีชมพู

- ยอดอ่อนพันธุ์สีม่วงแดง นำมาย้อมผ้า ให้สีเขียวอมเหลือง

- ต้นละหุ่ง ปลูกรอบสวนไร่นาช่วยป้องกันหรือขับไล่แมลงศัตรูพืช หรือจะปลูกเป็นพืชหมุนเวียนเพื่อช่วยป้องกันการระบาดของไส้เดือนฝอย