ลักษณะพฤกษศาสตร์ของต้นสำโรง

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Sterculia foetida Linn.

ชื่อภาษาอังกฤษ : Java olive tree, Bastard poon tree, Pinare, Hazel sterculia, Skunk tree

ชื่ออื่นๆ : จำมะโฮง, ส้มโฮง, โหมโรง, มะโหรง, มะโรง

ลำต้น : เป็นไม้ยืนต้นผลัดใบ เรือนยอดรูปไข่ถึงทรงกระบอก ทรงพุ่มโปร่ง เปลือกลำต้นค่อนข้างหนา และเรียบ มีสีเทา หรือ สีน้ำตาลปนเทา

ใบ : เป็นใบประกอบแบบฝ่ามือ ใบรูปรี หรือ รีแกมรูปขอบขนาน โคนใบแหลมเป็นรูปลิ่ม ปลายใบเรียวแหลมมีติ่ง ขอบใบเรียบ แผ่นใบเกลี้ยงหนา หลังใบเรียบ

ดอก : ออกเป็นช่อบริเวณปลายกิ่ง หรือ ตามซอกใบที่ใกล้กับปลายกิ่ง ดอกสีแดงเข้ม ดอกมีกลิ่นเหม็น

ผล : เป็นฝักรูปทรงรี หรือ รูปไต พวงห้อยย้อยลงมา ผิวผลมีลักษณะเรียบแข็ง ผลอ่อนเป็นสีเขียว เมื่อแก่แล้วจะเปลี่ยนเป็นสีส้ม หรือ สีแดงก่ำ เมื่อฝักแห้งจะแตกอ้า เปลือกผลแห้งจะแข็งเหมือนไม้

เมล็ด : กลมรี สีดำ ด้านเนื้อในเมล็ดเป็นสีขาว

เพาะเมล็ด

- ใบ เป็นยาระบาย

- เปลือกต้น ช่วยแก้โลหิตและลมพิการ ช่วยขับเหงื่อ ช่วยขับปัสสาวะ แก้โรคปวดข้อ แก้อาการบวมน้ำ รักษาโรคไส้เลื่อน

- เปลือกผล ช่วยแก้ปัสสาวะพิการ ช่วยแก้ลำไส้พิการ รักษาโรคไต

- ผล แก้ท้องร่วง ช่วยสมานแผลในกระเพาะอาหารและลำไส้

- เมล็ด เป็นยาระบาย รักษาบาดแผล

- เปลือกต้น ทำเส้นใยสานกระเป๋า ทำเชือก สานเสื่อ และทำกระดาษ

- เนื้อไม้ นำมาทำเฟอร์นิเจอร์

- น้ำมันจากเนื้อไม้ นำมาใช้ปรุงอาหาร และจุดไฟ

- เมล็ดสำโรง นำมากินได้เนื้อสัมผัสเหมือนกินถั่วและมีรสชาติคล้ายโกโก้

- ปลูกเป็นไม้ประดับให้ร่มเงา