ลักษณะพฤกษศาสตร์ของขจร (3429)
ชื่อวงศ์: ASCLEPIAPACEAE
ชื่อสามัญ: Cowslip creeper
ชื่อพื้นเมือง: สลิด ผักสลิดคาเลา สลิดป่า ผักสลิด กะจอน ขะจอน ผักขิก
ลักษณะทั่วไป:
ต้น ขจรเป็นไม้เลื้อยยืนต้น เนื้อแข็ง จะขึ้นพาดพันไปตามต้นไม้ใหญ่ได้ไกล ๆ ต้นหรือเถาของขจรมีขนาดเล็ก เถาอ่อนสีเขียวอมเหลือง เถาแก่สีเทาหรือน้ำตาล แต่จะมีความเหนียว
ใบ ขจรมักจะแตกใบเป็นพุ่มแน่นและทึบ จนในบางครั้ง พุ่มใบจะแผ่ปกคลุมต้นไม้อื่นได้มิดเลยทีเดียวใบขจรจะเป็นสีเขียวอ่อน ใบบาง ก้านใบยาว ใบรูปใบโพธิ์ หรือรูปหัวใจ หรือคล้ายใบพลูขอบใบจะเรียบ เกลี้ยงไม่มีจักจะเห็นเส้นใบชัด หน้าใบเป็นคลื่นเล็กน้อย ปลายใบแหลมเป็นติ่ง
ดอก ขจรเป็นไม้ดอกที่มีกลิ่นหอม ออกดอกเป็นช่อสั้น ๆ ห้อยเป็นกระจุกคล้ายพวงอุบะตามโคนก้านใบ ช่อดอกหนึ่ง ๆ จะมีดอกประมาณ 10-20 ดอก ดอกจะมีสีเขียวอมเหลือง หรือสีเหลือง กลีบดอกหนา เนื้อกลีบดอกจะมีลักษณะหยุ่น ๆ เมื่อดอกบานกลีบดอกมีลักษณะเหมือนดาว 5 แฉก
ฝัก/ผล คล้ายกระสวย ฝักแก่แตก
เมล็ด รูปรี มีขนฟูที่ปลายด้านหนึ่ง เบาและปลิวไปตามลม
ฤดูกาลออกดอก: ขจรจะออกดอกมากในช่วง ฤดูฝน
การขยายพันธุ์: การเพาะเมล็ด และการปักชำ
ส่วนที่มีกลิ่นหอม: ดอกเมื่อบานเริ่มหอมตั้งแต่ช่วงบ่าย
การใช้ประโยชน์: ไม้ประดับ บริโภค สมุนไพร และร้อยมาลัย
ถิ่นกำเนิด: เอเชียเขตร้อน
แหล่งที่พบ: ภาคกลางขึ้นไปจนถึงภาคเหนือ
ส่วนที่ใช้บริโภค: ยอดอ่อน ดอกตูมและบาน ผลอ่อน
การปรุงอาหาร: -ยอดอ่อน ดอก ผลอ่อน รับประทานสดหรือลวกให้สุกรับประทานร่วมกับน้ำพริก ดอกนำไปปรุงอาหาร เช่น ผัด แกงจืืด แกงส้ม และยำ
-นำดอกขจรมานึ่งให้สุกผสมกับมะพร้าวอ่อน หรือมะพร้าวแก่ขูดฝอย ปรุงรสด้วยน้ำตาลทราย งา และเกลือเล็กน้อย เรียกว่าขนมดอกขจร