ลักษณะพฤกษศาสตร์ของว่านลูกไก่ทอง

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Cibotium barometz (L.) J.Sm.

ชื่อภาษาอังกฤษ : Golden Moss, Chain Fern.

ชื่ออื่นๆ : กูดเสือ, ขนไก่น้อย,โพสี, เฟินลูกไก่ทอง, ละอองไฟฟ้า, ว่านไก่น้อย, หัสแดง

ลำต้น : เป็นเฟินดิน มีเหง้าสั้นๆ มีขนยาวสีเหลืองทองเป็นมันปกคลุม

ใบ : เป็นใบประกอบแบบขนนกหลายชั้น รูปสามเหลี่ยม ก้านใบใหญ่ สีน้ำตาลแกมดำ โคนก้านมีขน กลุ่มของอับสปอร์เกิดใกล้กับเส้นกลางใบ

แยกเหง้า, เพาะสปอร์

ปลูกได้ในดินร่วน ต้องการน้ำปานกลาง ความชื้นในอากาศสูง อากาศเย็น ชอบแดดรำไร

- ขนที่ปกคลุมเหง้าและใบอ่อนมาปิดบาดแผลสด เพื่อห้ามเลือด

- เหง้า เป็นยาขับพยาธิ เป็นยาระบายและช่วยย่อย กำลังและกระดูก ช่วยทำให้มีบุตรง่ายขึ้น เป็นยาบำรุงตับและไต รักษาขาบวม

เป็นว่านทางโชคลาภ โบราณเล่าขานว่าบ้านไหนที่ปลูกเลี้ยงไว้ เมื่อได้ยินเสียงไก่ร้อง บ้านนั้นก็จะได้โชคลาภมหาศาล จะนำพาโชคลาภเงินทองมาให้ในไม่ช้า แต่ก็มีข้อควรระวังว่าหากปลูกไว้ในบ้านหรือหน้าบ้าน ห้ามเดินข้าม ห้ามปัสสาวะรด และห้ามล้างมือใส่ เพราะจะทำให้ว่านเสื่อมไม่เป็นมงคลอีกต่อไป

- ใบแก่สามารถนำมาใช้ฟอกย้อมสีได้

- นิยมปลูกเป็นไม้ประดับทั่วไป