ลักษณะพฤกษศาสตร์ของไทรย้อยใบทู่

ชื่อวิทยาศาสตร์:  Ficus microcarpa L. f.
ชื่อวงศ์:  MORACEAE
ชื่อสามัญ:  Chinese Banyan, Curtain Fig, Glossy-leaf Fig ,Malay Banyan, Indian Laurel
ชื่อพื้นเมือง:  ไทรเขา (นครศรีธรรมราช) ไทรย้อย ( สุราษฎร์ธานี) ไทรหิน (ชุมพร) ไฮรี (เพชรบูรณ์)
ลักษณะทั่วไป:
    ต้น  ไม้ยืนต้นสูง 15-20 เมตร ไม่ผลัดใบ เรือนยอดทรงกลมแผ่กว้าง เปลือกต้นสีน้ำตาล กิ่งก้านห้อยย้อยลง มีรากอากาศห้อยย้อย มีน้ำยางขาวทุกส่วนของต้น รากอากาศมีน้ำยางสีขาว
    ใบ  ใบเดี่ยว เรียงสลับ รูปไข่กลับ กว้าง 2-5 เซนติเมตร ยาว 5-11 เซนติเมตร โคนใบสอบ ปลายใบทู่ แผ่นใบค่อนข้างหนาเป็นมัน สีเขียวเข้ม เส้นกลางใบเห็นชัด แต่เส้นแขนงใบไม่ค่อยชัดนัก ขอบใบเรียบ
    ดอก  ดอกช่อ ช่อย่อยเป็นแบบดอกมะเดื่อ โดยฐานรองดอกพลิกหุ้มดอกเพศผู้และเพศเมียไว้ภายใน  ช่อดอกย่อยรูปค่อนข้างกลมหรือรูปไข่  ดอก ขนาดเล็ก ออกเป็นคู่จากข้างกิ่ง ไม่มีกลีบดอกเมื่อติดผล ช่อผลแบบมะเดื่อ สีเหลือง ส้ม หรือแดงเข้ม
    ฝัก/ผล  ทรงกลม ไม่มีก้านผล ผลออกเป็นคู่ติดกันอยู่ตรงซอกใบ ผลมีาเขียวอ่อน แก่เป็นสีเหลือง
การขยายพันธุ์:  เพาะเมล็ด  ตอน หรือปักชำกิ่ง
การใช้ประโยชน์:
    -    ไม้ประดับ
    -    สมุนไพร
ถิ่นกำเนิด:  อินเดียและมาเลเซีย
สรรพคุณทางยา:  
    -    ราก แก้ปวด แก้ฝีพุพอง แก้นิ่ว
    -    รากอากาศ แก้ขัดเบา ไตพิการ
    -    เปลือกต้น สมานแผล ท้องเดิน แก้บวม ทาแผลฟกช้ำ ดอก แก้ท้องเสีย แก้บวม
    -    ผล แก้ท้องเสีย แก้ฝีพุพอง
    -    ยาง ฆ่าพยาธิ ใส่บาดแผล แก้มะเร็ง