ลักษณะพฤกษศาสตร์ของไทรย้อย

ชื่อวิทยาศาสตร์:  Ficus Benjamina L.
ชื่อวงศ์:  Moraceae
ชื่อสามัญ:  Golden Fig, Weeping Fig
ชื่อพื้นเมือง:  จาเรย (เขมร) ไทร (นครศรีธรรมราช) ไทรกระเบื้อง (ประจวบคีรีขันธ์) ไทรย้อย ไทรย้อยใบแหลม (กรุงเทพฯ)
ลักษณะทั่วไป:
    ต้น  ไม้สูง 5-10 เมตร ไม่ผลัดใบ เรือนยอดทรงกลมแผ่กว้าง สีน้ำตาล กิ่งก้านห้อยย้อยลง โตช้า มีรากอากาศห้อยย้อยสวยงาม
    ใบ  ใบเดี่ยว เรียงสลับ แผ่นใบรูปรีแกมรูปไข่ กว้าง 2.5-5 เซนติเมตร ยาว 5-11 เซนติเมตร ปลายเรียวแหลมโคนสอบ แผ่นใบค่อนข้างหนาเป็นมัน
    ดอก  ออกดอกเป็นช่อตามซอกใบเกิดภายในฐานรองดอก ทรงกลมคล้ายผลไม่มีกลีบดอก
    ฝัก/ผล  รูปกลม เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 0.8 เซนติเมตร เมื่อสุกสีเหลือง
ฤดูกาลออกดอก:  กุมภาพันธ์
การปลูก: ปลูกลงดิน และปลูกในกระถาง
การดูแลรักษา:  ต้องการแสงแดดจัด น้ำปานกลาง ชอบดินร่วนซุย
การขยายพันธุ์:  เพาะเมล็ด ตอนกิ่ง หรือ ปักชำ
การใช้ประโยชน์:
    -    ไม้ประดับ
    -    ผล เป็นอาหารของนก
    -    สมุนไพร
ถิ่นกำเนิด:  ในอินเดียและภูมิภาคมาเลเซีย
สรรพคุณทางยา:  รากอากาศเป็นยาขับปัสสาวะ แก้ไตพิการ  บำรุงน้ำนม