ลักษณะพฤกษศาสตร์ของพลับพลึงทอง

ชื่อวิทยาศาสตร์:  Crinum sp.
ชื่อวงศ์:  Amaryllidaceae
ลักษณะทั่วไป:
    ต้น  ไม้พุ่มขนาดเล็ก มีหัวใต้ดินลักษณะเป็นกลีบๆเรียงเวียนเป็นวงซ้อนอัดแน่นเป็นลำต้นเทียม เจริญเติบโตเป็นช่อชูส่วนของใบขึ้นมาเหนือดิน แตกกอ มีหัวขนาดใหญ่อยู่ใต้ดิน
    ใบ  ใบเดี่ยว  เรียงเวียนสลับถี่รอบต้น  ใบรูปใบหอกแกมรูปขอบขนาน  กว้าง 8-12 เซนติเมตร   ยาว 90-120 เซนติเมตร   ปลายเรียวมนถึงแหลมทู่  โคนใบแผ่เป็นกาบหุ้มลำต้น ขอบใบเรียบ แผ่นใบหนาสีเหลืองปนเชียวเป็นมันปลายใบอ่อนโค้งลง
    ดอก  สีขาว ออกเป็นช่อแบบช่อซี่ร่มที่กลางต้น  ก้านช่อดอกแข็งและค่อนข้างแบน   ยาว 50-70 เซนติเมตร ช่อละ 4-8 ดอก ดอกย่อยเกิดเดี่ยวๆ บนปลายก้านดอกย่อย  กลีบเลี้ยง 5 กลีบรูปเรียวยาว    กลีบดอกโคนกลีบดอกติดกันเป็นหลอดปลายแยกเป็น 6 แฉก   มีส่วนที่ยื่นออกมาเป็นรูปแถบเรียวเล็ก เกสรเพศผู้มีก้านชูยาวสีแดงเรื่อ ดอกบานเต็มที่กว้าง 8-12 เซนติเมตร
    ฝัก/ผล  ผลแห้งแตก
    เมล็ด  รูปกลม สีดำ
ฤดูกาลออกดอก:  ฤดูฝน
การปลูก:  ปลูกประดับสวน ปลูกคลุมดินริมน้ำตก ลำธาร ริมถนน ทางเดิน
การดูแลรักษา:  ขึ้นได้ดีในดินทั่วไป
การขยายพันธุ์:  เพาะเมล็ด แยกหัว
ส่วนที่มีกลิ่นหอม:  ดอก มีกลิ่นหอมอ่อนๆ
การใช้ประโยชน์:  ไม้ประดับ
ถิ่นกำเนิด:  เอเชียเขตร้อน

*เป็นต้นที่กลายพันธุ์มาจากต้นพอยซันบัลบ์ (Poison Bulb)