ต้นหวาย

ชื่อวิทยาศาสตร์:    Dendrobium friedericksianum  Rchb.f.  
ตระกูล:    ORCHIDACEAE 
ชื่อพื้นเมือง:    หวายเหลืองจันทบูรณ์, หวายเหลืองนกขมิ้น
ลักษณะทั่วไป:
    ต้น    ลักษณะเป็นลำลูกกล้วย เป็นแท่ง ส่วนโคนเล็กและค่อยๆ โป่งทางด้านปลาย สูงประมาณ 50 – 75 ซม. ลำแก่มีสีเหลือง ลำตั้งตรง เส้นผ่าศูนย์กลาง 1 - 1.5 ซม.
    ใบ    รูปหอก แผ่นใบค่อนข้างบางแต่เหนียวเรียงตัวสลับตลอดต้น บางครั้งทิ้งใบในช่วงมีดอก ใบยาว ประมาณ 10 ซม.กว้าง 2.5 ซม
    ดอก    ช่อดอกเกิดบนปลายลำลูกกล้วยที่ไม่มีใบ จำนวนดอก 3 - 4 ดอก/ช่อ ดอกโตประมาณ 4 – 5 ซม. กลีบดอกมีสีเหลืองเป็นมัน กลีบบิดเล็กน้อย ปากสีเข้ม โคนปากมีแต้มเล็กๆ สีน้ำตาลแดง อยู่บนปาก 2 แต้ม โคนปากมีขน มีอยู่ 2 พันธุ์ คือพันธุ์ดอกเหลืองล้วน และพันธุ์ที่มีแต้มสีม่วงแดง 2 แต้ม
    ราก    เป็นแบบรากกึ่งอากาศ (semi-epiphytic)  
ฤดูกาลออกดอก:    มกราคม-มีนาคม  
การใช้ประโยชน์:    ไม้ประดับ
ถิ่นกำเนิด:    เป็นกล้วยไม้เฉพาะถิ่นของไทย
แหล่งที่พบ:    พบตามป่าดิบ ทางภาคตะวันออกเฉียงใต้